O tratamento máis común para as fracturas distais do radio é a abordaxe volar de Henry co uso de placas e parafusos de bloqueo para a fixación interna. Durante o procedemento de fixación interna, normalmente non é necesario abrir a cápsula articular radiocarpiana. A redución articular conséguese mediante un método de manipulación externa e utilízase a fluoroscopia intraoperatoria para avaliar a aliñación da superficie articular. Nos casos de fracturas deprimidas intraarticulares, como as fracturas Die-Punch, onde a redución e a avaliación indirectas son complexas, pode ser necesario usar unha abordaxe dorsal para axudar na visualización e redución directas (como se mostra na figura seguinte).
Os ligamentos extrínsecos e intrínsecos da articulación radiocarpiana considéranse estruturas importantes para manter a estabilidade da articulación do pulso. Cos avances na investigación anatómica, descubriuse que, baixo a condición de preservar a integridade do ligamento radiolunar curto, cortar os ligamentos extrínsecos non necesariamente provoca inestabilidade da articulación do pulso.
Polo tanto, en determinadas situacións, para conseguir unha mellor visualización da superficie articular, pode ser necesario realizar unha incisión parcial dos ligamentos extrínsecos, o que se coñece como abordaxe de xanela estendida intraarticular volar (VISTA). Como se mostra na seguinte figura:
Figura AB: Na técnica convencional de Henry para expoñer a superficie ósea distal do radio, para acceder a unha fractura dividida do radio distal e da faceta escafoide, incídese inicialmente a cápsula articular do pulso. Úsase un retractor para protexer o ligamento radiolunar curto. Posteriormente, incídese o ligamento radiolunar longo desde o radio distal cara ao lado cubital do escafoide. Neste punto, pódese conseguir a visualización directa da superficie articular.
Figura CD: Despois de expoñer a superficie articular, realízase a redución da superficie articular deprimida no plano sagital baixo visualización directa. Úsanse elevadores óseos para manipular e reducir os fragmentos óseos e pódense usar fíos de Kirschner de 0,9 mm para a fixación temporal ou definitiva. Unha vez reducida axeitadamente a superficie articular, séguense os métodos estándar para a fixación con placa e parafuso. Finalmente, sútense as incisións realizadas no ligamento radiolunar longo e na cápsula da articulación do pulso.
A base teórica da técnica VIEW (xanela estendida intraarticular volar) reside na comprensión de que o corte de certos ligamentos extrínsecos da articulación do pulso non provoca necesariamente inestabilidade da articulación do pulso. Polo tanto, recoméndase para certas fracturas complexas intraarticulares conminutas do radio distal onde a redución fluoroscópica da superficie articular é difícil ou cando hai protuberancias. Recoméndase encarecidamente a técnica VIEW para lograr unha mellor visualización directa durante a redución nestes casos.
Data de publicación: 09-09-2023
