Técnica cirúrxica | Introdución a unha técnica para a redución temporal e o mantemento da lonxitude e rotación externas do nocello.

As fracturas de nocello son unha lesión clínica común. Debido á debilidade dos tecidos brandos que rodean a articulación do nocello, prodúcese unha interrupción significativa do subministro sanguíneo despois da lesión, o que dificulta a curación. Polo tanto, para os pacientes con lesións abertas no nocello ou contusións de tecidos brandos que non poden someterse a unha fixación interna inmediata, adoitan empregarse marcos de fixación externa combinados con redución pechada e fixación con fíos de Kirschner para a estabilización temporal. O tratamento definitivo lévase a cabo nunha segunda fase unha vez que o estado dos tecidos brandos mellorou.

Despois dunha fractura conminuta do maléolo lateral, existe unha tendencia ao acurtamento e á rotación do peroné. Se non se corrixe na fase inicial, o tratamento do acurtamento crónico do peroné e a deformidade rotacional posteriores tórnase máis difícil na segunda etapa. Para abordar este problema, estudosos estranxeiros propuxeron un novo enfoque para a redución e fixación nunha soa etapa das fracturas do maléolo lateral acompañadas de danos graves nos tecidos brandos, co obxectivo de restaurar tanto a lonxitude como a rotación.

Punto clave 1: Corrección do acurtamento e rotación da fíbula.

As fracturas múltiples ou as fracturas conminutas do peroné/maléolo lateral adoitan provocar un acurtamento do peroné e unha deformidade na rotación externa:

▲ Ilustración do acurtamento da fíbula (A) e da rotación externa (B).

Comprimindo manualmente os extremos fracturados cos dedos, adoita ser posible lograr a redución da fractura lateral do maléolo. Se a presión directa non é suficiente para a redución, pódese facer unha pequena incisión ao longo do bordo anterior ou posterior do peroné e usar unhas pinzas de redución para fixar e reposicionar a fractura.

▲ Ilustración da rotación externa do maléolo lateral (A) e redución tras a compresión manual cos dedos (B).

▲ Ilustración do uso dunha pequena incisión e pinzas de redución para a redución asistida.

Punto clave 2: Mantemento da redución.

Tras a redución dunha fractura do maléolo lateral, insírense dous fíos de Kirschner sen rosca de 1,6 mm a través do fragmento distal do maléolo lateral. Colócanse directamente para fixar o fragmento do maléolo lateral á tibia, mantendo a lonxitude e a rotación do maléolo lateral e evitando o desprazamento posterior durante o tratamento posterior.

Durante a fixación definitiva na segunda fase, os arames de Kirschner pódense sacar polos orificios da placa. Unha vez que a placa estea fixada de forma segura, retíranse os arames de Kirschner e, a continuación, insírense os parafusos polos orificios dos arames de Kirschner para unha maior estabilización.