As fracturas do nocello son unha lesión clínica común. Debido aos débiles tecidos brandos arredor da articulación do nocello, hai unha importante interrupción da subministración de sangue despois da lesión, facendo que a curación sexa desafiante. Polo tanto, para os pacientes con lesións abertas no nocello ou contusións de tecidos brandos que non poden someterse a unha fixación interna inmediata, adoitan empregarse marcos de fixación externos combinados con redución pechada e fixación usando fíos de Kirschner para a estabilización temporal. O tratamento definitivo realízase nunha segunda etapa unha vez que a condición de tecido brando mellorou.
Despois dunha fractura comentada do malleolo lateral, hai unha tendencia a acurtar e rotación da fibula. Se non se corrixiu na fase inicial, a xestión do posterior acortamento crónico crónico e a deformidade rotacional faise máis difícil na segunda etapa. Para resolver este problema, os estudosos estranxeiros propuxeron un enfoque novo para a redución dunha etapa e fixación de fracturas laterais de malleolo acompañadas de graves danos nos tecidos brandos, co obxectivo de restaurar tanto a lonxitude como a rotación.
Punto clave 1: Corrección do acurtamento e rotación fibulares.
Múltiples fracturas ou fracturas cometidas do malleolo lateral/lateral levan máis comúnmente ao acurtamento fibular e á deformidade da rotación externa:
▲ Ilustración do acurtado fibular (A) e rotación externa (B).
Ao comprimir manualmente os extremos fracturados cos dedos, normalmente é posible lograr a redución da fractura lateral do maleolo. Se a presión directa é insuficiente para a redución, pódese facer unha pequena incisión ao longo do bordo anterior ou posterior da fibula e pódese usar un fórceps de redución para abrazar e reposicionar a fractura.
▲ Ilustración da rotación externa do malleolo lateral (A) e redución despois da compresión manual por dedos (B).
▲ Ilustración de usar unha pequena incisión e fórceps de redución para a redución asistida.
Punto clave 2: Mantemento da redución.
Tras a redución dunha fractura lateral de malleolo, insírese dous fíos de Kirschner non fíos de 1,6 mm a través do fragmento distal do malleolo lateral. Colócanse directamente para arranxar o fragmento lateral de malleolo á tibia, mantendo a lonxitude e rotación do malleolo lateral e evitando o desprazamento posterior durante un tratamento adicional.
Durante a fixación definitiva na segunda etapa, os fíos de Kirschner pódense roscar polos buratos da placa. Unha vez que a placa está fixa de forma segura, elimínanse os fíos de Kirschner e os parafusos son inseridos a través dos buracos de fíos de Kirschner para unha estabilización adicional.
Tempo de publicación: decembro-11-2023
