A fractura do colo femoral é unha lesión común e potencialmente devastadora para os cirurxiáns ortopédicos. Debido á fragilidade do subministro sanguíneo, a maior incidencia de pseudoartrosis e osteonecrose é maior. O tratamento óptimo para a fractura do colo femoral segue a ser controvertido. A maioría dos estudosos cren que os pacientes maiores de 65 anos poden ser considerados para a artroplastia e os pacientes menores de 65 anos poden ser seleccionados para a cirurxía de fixación interna. O impacto máis grave no fluxo sanguíneo é causado pola fractura de tipo subcapsular do colo femoral. A fractura subcapital do colo femoral ten o impacto hemodinámico máis grave, e a redución pechada e a fixación interna seguen sendo o método de tratamento de rutina para a fractura subcapital do colo femoral. Unha boa redución favorece a estabilización da fractura, promove a cicatrización da fractura e prevén a necrose da cabeza femoral.
O seguinte é un caso típico de fractura subcapital do colo femoral para discutir como realizar unha fixación interna con desprazamento pechado cun parafuso canulado.
Ⅰ Información básica do caso
Información do paciente: home de 45 anos
Queixa: dor na cadeira esquerda e limitación da actividade durante 6 horas.
Historial: O paciente caeu mentres se bañaba, causándolle dor na cadeira esquerda e limitación da actividade, que non se podía aliviar con repouso, e ingresou no noso hospital cunha fractura do colo do fémur esquerdo nas radiografías, e ingresou no hospital cun estado mental despexado e de ánimo decaído, queixándose de dor na cadeira esquerda e limitación da actividade, e non comera nin se liberara da súa segunda deposición despois da lesión.
Ⅱ Exploración física (exame de corpo enteiro e exame por especialista)
T 36,8 °C P87 latidos/min R20 latidos/min PA 135/85 mmHg
Desenvolvemento normal, boa nutrición, postura pasiva, mentalidade clara, disposición a cooperar na exploración. Cor da pel normal, elástica, sen edema nin erupción cutánea, sen agrandamento dos ganglios linfáticos superficiais en todo o corpo nin en zonas locais. Tamaño da cabeza, morfoloxía normal, sen dor por presión, masa, cabelo brillante. Ambas as pupilas son de igual tamaño e redondas, con reflexo sensible á luz. O pescozo era brando, a traquea estaba centrada, a glándula tiroide non estaba agrandada, o peito era simétrico, a respiración estaba lixeiramente acurtada, non había anomalías na auscultación cardiopulmonar, os límites cardíacos eran normais na percusión, a frecuencia cardíaca era de 87 latexos/min, o ritmo cardíaco era Qi, o abdome era plano e brando, non había dor por presión nin dor de rebote. Non se detectaron o fígado nin o bazo, e non había sensibilidade nos riles. Non se examinaron os diafragmas anterior e posterior, e non houbo deformidades da columna vertebral, das extremidades superiores e das extremidades inferiores dereitas, con movemento normal. Os reflexos fisiolóxicos estaban presentes na exploración neurolóxica e non se provocaron reflexos patolóxicos.
Non había inchazo evidente da cadeira esquerda, dor por presión evidente no punto medio da virilla esquerda, deformidade en rotación externa acurtada da extremidade inferior esquerda, sensibilidade no eixe lonxitudinal da extremidade inferior esquerda (+), disfunción da cadeira esquerda, a sensación e a actividade dos cinco dedos do pé esquerdo estaban ben e a pulsación arterial dorsal do pé era normal.
Ⅲ Exames auxiliares
A radiografía mostrou: fractura subcapital do colo femoral esquerdo, luxación do extremo roto.
O resto da exploración bioquímica, a radiografía de tórax, a densitometría ósea e a ecografía en cor das veas profundas das extremidades inferiores non mostraron ningunha anomalía evidente.
Ⅳ Diagnóstico e diagnóstico diferencial
Segundo os antecedentes de traumatismo do paciente, dor na cadeira esquerda, limitación da actividade, exploración física da extremidade inferior esquerda, acurtamento e deformidade na rotación externa, sensibilidade evidente na virilla, dor protuberancial no eixe lonxitudinal da extremidade inferior esquerda (+), disfunción da cadeira esquerda, combinadas coa radiografía. A fractura do trocánter tamén pode presentar dor na cadeira e limitación da actividade, pero normalmente a inchazón local é obvia, o punto de presión está situado no trocánter e o ángulo de rotación externa é maior, polo que se pode diferenciar del.
Ⅴ Tratamento
Realizouse unha redución pechada e fixación interna con cravo oco despois dunha exploración completa.
A película preoperatoria é a seguinte
A manobra con rotación interna e tracción da extremidade afectada cunha lixeira abdución da extremidade afectada despois da restauración e a fluoroscopia mostrou unha boa restauración.
Colocouse un pin de Kirschner sobre a superficie do corpo na dirección do colo femoral para fluoroscopia e realizouse unha pequena incisión na pel segundo a localización do extremo do pin.
Insértase un pasador guía no colo femoral paralelo á superficie corporal na dirección do pasador de Kirschner, mantendo unha inclinación anterior de aproximadamente 15 graos, e realízase unha fluoroscopia.
O segundo pasador guía insértase a través do esporón femoral usando unha guía paralela á parte inferior na dirección do primeiro pasador guía.
Insértase unha terceira agulla paralela á parte traseira da primeira agulla a través da guía.
Usando unha imaxe lateral fluoroscópica de ra, observouse que os tres cravos de Kirschner estaban dentro do colo femoral.
Perfore buratos na dirección do pasador guía, mida a profundidade e logo seleccione a lonxitude axeitada do cravo oco aparafusado ao longo do pasador guía. Recoméndase aparafusar primeiro a espiña femoral do cravo oco, o que pode evitar a perda de reinicio.
Enrosque os outros dous parafusos canulados un despois do outro e vexa a través do
Condición da incisión da pel
Película de revisión postoperatoria
En combinación coa idade do paciente, o tipo de fractura e a calidade ósea, preferiuse a fixación interna con cravo oco de redución pechada, que ten as vantaxes dun traumatismo pequeno, un efecto de fixación seguro, unha operación sinxela e fácil de dominar, pode ser compresión motorizada, a estrutura oca favorece a descompresión intracraneal e a taxa de curación das fracturas é alta.
Resumo
1 A colocación das agullas de Kirschner na superficie corporal mediante fluoroscopia axuda a determinar o punto e a dirección de inserción da agulla e o alcance da incisión da pel;
2 Os tres pinos de Kirschner deben estar o máis paralelos posible, en zigzag invertido e preto do bordo, o que favorece a estabilización da fractura e a posterior compresión por deslizamento;
3 O punto de entrada inferior do pin de Kirschner debe seleccionarse na crista femoral lateral máis prominente para garantir que o pin estea no medio do colo femoral, mentres que as puntas dos dous pins superiores poden deslizarse cara adiante e cara atrás ao longo da crista máis prominente para facilitar a adherencia;
4 Non introduza o cravo de Kirschner demasiado fondo á vez para evitar penetrar na superficie articular, a broca pódese perforar a través da liña de fractura, unha é para evitar a perforación a través da cabeza femoral e a outra é propicia para a compresión do cravo oco;
5 Os parafusos ocos case se atornillan e logo a través dun pouco, xulgue que a lonxitude do parafuso oco sexa precisa, se a lonxitude non é demasiado grande, intente evitar a substitución frecuente dos parafusos, se se produce osteoporose, a substitución dos parafusos basicamente convértese nunha fixación inválida dos parafusos, para o prognóstico do paciente dunha fixación eficaz dos parafusos, pero a lonxitude dos parafusos é só un pouco peor que a lonxitude dunha fixación ineficaz dos parafusos, que é moito mellor!
Data de publicación: 15 de xaneiro de 2024
