· Anatomía Aplicada
Toda a lonxitude da clavícula é subcutánea e doada de visualizar. O extremo medial ou esternal da clavícula é groso, coa súa superficie articular cara a dentro e cara abaixo, formando a articulación esternoclavicular coa escotadura clavicular do brazo esternal; o extremo lateral ou acromion é groso, plano e ancho, coa súa superficie articular do acromion ovoide e cara a fóra e cara abaixo, formando a articulación acromioclavicular co acromion. A clavícula é plana por riba e redondeada roma no medio da marxe anterior. Hai unha indentación rugosa do ligamento costoclavicular no lado medial por debaixo, onde se une o ligamento costoclavicular. Lateralmente á parte inferior hai un nodo cónico e unha liña oblicua co ligamento cónico do ligamento rostroclavicular e a inserción do ligamento oblicuo, respectivamente.
· Indicacións
1. Fractura de clavícula que require incisión e fixación interna por redución.
2. A osteomielite crónica ou a tuberculose da clavícula requiren a extracción de óso morto.
3. O tumor de clavícula require resección.
· Posición corporal
Posición supina, cos ombreiros lixeiramente elevados.
Pasos
1. Fai unha incisión ao longo da anatomía en forma de S da clavícula e estende a incisión ao longo do bordo superior da clavícula cara aos lados interno e externo coa posición da lesión como sinal, e o sitio e a lonxitude da incisión determinaranse segundo a lesión e os requisitos cirúrxicos (Figura 7-1-1(1)).
Figura 7-1-1 Vía de manifestación clavicular anterior
2. Incide a pel, o tecido subcutáneo e a fascia profunda ao longo da incisión e libera o colgajo de pel cara arriba e cara abaixo segundo corresponda (Figura 7-1-1(2)).
3. Incide o músculo vasto cervical na superficie superior da clavícula. O músculo é rico en vasos sanguíneos, preste atención á electrocoagulación. O periósteo incídese ao longo da superficie ósea para a disección subperióstica, coa clavícula esternocleidomastoide na parte superior interna, o pectoral maior na parte inferior interna, o músculo trapecio na parte superior externa e o músculo deltoide na parte inferior externa. Ao pelar a subclavia posterior, a peladura debe realizarse firmemente contra a superficie ósea e o separador de control debe estar firme para non danar os vasos sanguíneos, os nervios e a pleura da clavícula posterior (Figura 7-1-2). Se se propón aplicar a fixación con parafuso da placa, os tecidos brandos arredor da clavícula deben protexerse primeiro co separador perióstico e o orificio de perforación debe dirixirse anteriormente cara abaixo, non posteriormente cara abaixo, para non lesionar a pleura e a vea subclavia.
Figura 7-1-2 Exposición da clavícula
Data de publicación: 21 de novembro de 2023
