· Anatomía aplicada
Toda a lonxitude da clavícula é subcutánea e fácil de visualizar. O extremo medial ou o extremo esternal da clavícula é groso, coa súa superficie articular orientada cara a dentro e cara a abaixo, formando a articulación esternoclavicular coa muesca clavicular do mango esternal; O extremo lateral ou o extremo da acromión é groso e plano e ancho, coa súa superficie articular de acromión ovoide e cara a fóra e cara a abaixo, formando a articulación acromioclavicular coa acromión. A clavícula está plana por riba e redondeada contundente no medio da marxe anterior. Hai unha sangría aproximada do ligamento cosoclavicular no lado medial de abaixo, onde se une o ligamento cosoclavicular. Lateral á parte inferior hai un nodo cónico e unha liña oblicua co ligamento cónico do ligamento rosclavicular e o apego oblicuo do ligamento, respectivamente.
· Indicacións
1. Fractura de clavícula que require incisión e redución de fixación interna.
2. A osteomielite crónica ou a tuberculose da clavícula require a eliminación do óso morto.
3. O tumor de clavícula require resección.
· Posición do corpo
Posición supina, con ombreiros lixeiramente elevados.
Pasos
1. Faga unha incisión ao longo da anatomía en forma de S da clavícula e amplía a incisión ao longo do bordo superior da clavícula aos lados internos e externos coa posición da lesión como signo, e o sitio e a lonxitude da incisión determinaranse segundo a lesión e as necesidades cirúrxicas (figura 7-1 (1)).
Figura 7-1-1 vía de manifestación clavicular anterior
2. Incisión da pel, tecido subcutáneo e fascia profunda ao longo da incisión e libere a pel cara arriba e abaixo segundo corresponda (Figura 7-1-1 (2)).
3. Incisión do músculo vastus cervicis á superficie superior da clavícula, o músculo é rico en vasos sanguíneos, presta atención á electrocoagulación. O periosteo está inciso ao longo da superficie ósea para a disección subperiosteal, coa clavícula esternocleidomastoide na parte superior interior, a clavícula principal pectoral na parte inferior interior, o músculo trapecio na parte superior exterior e o músculo deltoide da parte inferior exterior. Ao desposuír a subclaviana posterior, o desposuído debe realizarse firmemente contra a superficie ósea, e o stripper de control debe ser constante para non danar os vasos sanguíneos, os nervios e a pleura da clavícula posterior (figura 7-1-2). Se se propón aplicar a fixación do parafuso da placa, os tecidos brandos arredor da clavícula están protexidos por primeira vez co stripper periosteal, e o burato de perforación debe dirixirse anteriormente cara a abaixo, non posteriormente cara a abaixo, para non ferir a pleura e a vea subclavia.
Figura 7-1-2 expoñendo a clavícula
Tempo de publicación: novembro-21-2023
