A fractura conminuta da rótula é un problema clínico complexo. A dificultade reside en como reducila, como unila para formar unha superficie articular completa e como arranxala e manter a fixación. Na actualidade, existen moitos métodos de fixación interna para as fracturas conminutas da rótula, como a fixación con banda de tensión con fío de Kirschner, a fixación con banda de tensión con cravo canulado, a fixación con cerclaxe con fío, as garras rotulianas, etc. Cantas máis opcións de tratamento, máis eficaces ou aplicables serán as distintas opcións de tratamento. O patrón de fractura non era o esperado.
Ademais, debido á presenza de diversas fixacións internas metálicas e á estrutura anatómica superficial da rótula, existen moitas complicacións relacionadas coa fixación interna posoperatoria, como a irritación do implante, a retirada do fío de Kirschner, a rotura do fío, etc., que non son infrecuentes na práctica clínica. Con este fin, estudosos estranxeiros propuxeron unha tecnoloxía que utiliza suturas non absorbibles e suturas de malla, chamada "tecnoloxía da tea de araña", e obtivo bos resultados clínicos.
O método de costura ilústrase do seguinte xeito (de esquerda a dereita, da fila superior á inferior):
Primeiro, despois de reducir a fractura, o tendón rotuliano circundante súcese de forma intermitente arredor da rótula para formar varias estruturas semianulares soltas diante da rótula e, a continuación, utilízanse suturas para enfilar cada estrutura anular solta nun anel e atala nun nó.
As suturas arredor do tendón rotuliano aprétanse e anudanse, despois cósense e anudanse dúas suturas diagonais en cruz para fixar a rótula e, finalmente, as suturas enrólanse arredor da rótula durante unha semana.
Cando a articulación do xeonllo está flexionada e estendida, pódese ver que a fractura está firmemente fixada e a superficie articular é plana:
Proceso de curación e estado funcional de casos típicos:
Aínda que este método acadou bos resultados clínicos na investigación, nas circunstancias actuais, o uso de implantes metálicos fortes pode seguir sendo a primeira opción dos médicos nacionais e mesmo pode axudar á inmobilización posoperatoria con xeso para promover fracturas e evitar a fixación interna. O fracaso é o obxectivo principal; o resultado funcional e a rixidez do xeonllo poden ser consideracións secundarias.
Esta opción cirúrxica pódese empregar moderadamente nalgúns pacientes axeitados seleccionados e non se recomenda para o seu uso rutineiro. Comparte este método técnico para que os médicos o poidan consultar.
Data de publicación: 06-05-2024
