A fractura conminuta da rótula é un problema clínico difícil. A dificultade radica en como reducilo, ensamblalo para formar unha superficie articular completa e como fixar e manter a fixación. Na actualidade, existen moitos métodos de fixación interna para fracturas de rótula conminutada, incluíndo a fixación de bandas tensoras de fío de Kirschner, a fixación de bandas de tensión canuladas nas uñas, a fixación de cerclaxe de fío, as garras rotulianas, etc. Cantas máis opcións de tratamento, máis eficaces ou aplicables serán as distintas opcións de tratamento. son. O patrón de fractura non foi o esperado.
Ademais, debido á presenza de varias fixacións internas metálicas e á estrutura anatómica superficial da rótula, hai moitas complicacións relacionadas coa fixación interna postoperatoria, incluíndo irritación do implante, retirada do fío K, rotura do fío, etc., que non son infrecuentes. na práctica clínica. Para iso, estudosos estranxeiros propuxeron unha tecnoloxía que utiliza suturas non absorbibles e suturas de malla, denominada "tecnoloxía da araña", e que obtivo bos resultados clínicos.
O método de costura móstrase do seguinte xeito (de esquerda a dereita, da fila superior á fila inferior):
En primeiro lugar, despois de reducir a fractura, o tendón da rótula circundante sutura de forma intermitente ao redor da rótula para formar varias estruturas semianulares soltas diante da rótula e, a continuación, utilízanse suturas para encadear cada estrutura anular solta nun anel e amarrala. un nó.
As suturas ao redor do tendón da rótula son apertadas e anudas, despois cósense e anudan dúas suturas diagonais para fixar a rótula e, finalmente, as suturas enrólanse ao redor da rótula durante unha semana.
Cando a articulación do xeonllo está flexionada e estendida, pódese ver que a fractura está firmemente fixada e a superficie articular é plana:
Proceso de curación e estado funcional dos casos típicos:
Aínda que este método acadou bos resultados clínicos na investigación, nas circunstancias actuais, o uso de implantes metálicos fortes aínda pode ser a primeira opción dos médicos domésticos, e mesmo pode axudar á inmobilización postoperatoria de xeso para promover fracturas e evitar a fixación interna. O fracaso é o obxectivo primordial; o resultado funcional e a rixidez do xeonllo poden ser consideracións secundarias.
Esta opción cirúrxica pódese usar moderadamente nalgúns pacientes axeitados seleccionados e non se recomenda para o seu uso rutineiro. Comparte este método técnico como referencia por parte dos médicos.
Hora de publicación: maio-06-2024
