As fracturas do nocello son un dos tipos máis comúns de fracturas na práctica clínica. Excepto algunhas lesións rotativas de rotación I/II de grao e lesións de secuestro, a maioría das fracturas do nocello normalmente implican o malleolo lateral. As fracturas laterais de malleolo lateral de tipo A/B de Weber normalmente producen unha sindesmosis tibiofibular distal estable e pode conseguir unha boa redución coa visualización directa de distal a proximal. En contraste, as fracturas laterais laterais de tipo C implican inestabilidade no maléolo lateral en tres eixes debido á lesión tibiofibular distal, o que pode levar a seis tipos de desprazamento: acurtar/alongar, ensanchar/estreitamento do plano distal/lateral/posterior. Plano, desprazamento rotativo e combinacións destes cinco tipos de lesións.
Numerosos estudos anteriores demostraron que o acurtamento/alongamento pódese avaliar mediante a avaliación do signo de dime, a liña de Stenton e o ángulo tibial-ganping, entre outros. O desprazamento nos planos coronais e sagitais pódese avaliar ben empregando vistas fluoroscópicas frontais e laterais; Non obstante, o desprazamento rotacional é o máis difícil para avaliar intraoperatoriamente.
A dificultade para avaliar o desprazamento rotativo é particularmente evidente na redución da fibula ao inserir o parafuso tibiofibular distal. A maioría da literatura indica que despois da inserción do parafuso tibiofibular distal, hai un 25% -50% de redución deficiente, obtendo a malunión e a fixación de deformidades fibulares. Algúns estudosos propuxeron empregar avaliacións de TC intraoperatorias rutineiras, pero isto pode ser un reto para implementar na práctica. Para tratar este problema, en 2019, o equipo do profesor Zhang Shimin do hospital Yangpu afiliado á Universidade Tongji publicou un artigo na revista internacional ortopédica *lesión *, propoñendo unha técnica para avaliar se a rotación lateral do maleolo se corrixiu mediante a radiografía intraoperatoria. A literatura informa unha eficacia clínica significativa deste método.
A base teórica deste método é que na vista fluoroscópica do nocello, a córtex da parede lateral da fosa malleolar lateral mostra unha sombra clara, vertical e densa, paralela á medial e lateral das cortizas do malleol lateral e situado no medio exterior.
Ilustración da visión fluoroscópica do nocello que mostra a relación posicional entre a córtex da parede lateral da fosa malleolar lateral (liña B) e as cortizas medias e laterais do malleolo lateral (liñas A e C). Normalmente, a liña B está situada na liña exterior dun terzo entre as liñas A e C.
A posición normal do malleolo lateral, a rotación externa e a rotación interna poden producir diferentes aparencias de imaxe na vista fluoroscópica:
- Malleolo lateral xirado nunha posición normal **: un contorno normal de malleolo lateral cunha sombra cortical na parede lateral da fosa malleolar lateral, situada na liña exterior dun terzo das cortizas medias e laterais do malleolo lateral.
-A deformidade da rotación externa do malleolo lateral **: O contorno lateral do malleolo aparece "de follas afiadas", a sombra cortical da fosa malleolar lateral desaparece, a distrae tibiofibular distal, a liña shenton faise descontinua e dispersa.
-A deformidade da rotación interna de malleolo lateral **: O contorno lateral do malleolo aparece "en forma de culler", a sombra cortical da fosa malleolar lateral desaparece e o espazo tibiofibular distal amplíase.
O equipo incluíu 56 pacientes con fracturas malleolar lateral tipo C combinadas con lesións de sindesmosis tibiofibular distal e usaron o mencionado método de avaliación. As reexaminacións de TC postoperatorias demostraron que 44 pacientes obtiveron unha redución anatómica sen deformidades rotativas, mentres que 12 pacientes experimentaron unha leve deformidade rotativa (menos de 5 °), con 7 casos de rotación interna e 5 casos de rotación externa. Non se produciron casos de deformidades de rotación externa moderadas (5-10 °) ou graves (superiores a 10 °).
Estudos anteriores indicaron que a avaliación da redución da fractura malleolar lateral pode basearse nos tres principais parámetros Weber: equidistancia paralela entre as superficies articulares tibiais e talar, a continuidade da liña Shenton e o signo de dime.
A mala redución do malleolo lateral é un problema moi común na práctica clínica. Aínda que se presta unha atención adecuada á restauración da lonxitude, débese poñer a igualdade de importancia na corrección da rotación. Como articulación que leva peso, calquera maledución do nocello pode ter efectos catastróficos na súa función. Crese que a técnica fluoroscópica intraoperatoria proposta polo profesor Zhang Shimin pode axudar a conseguir unha redución precisa das fracturas malleolar lateral tipo C. Esta técnica serve de valiosa referencia para os médicos de primeira liña.
Tempo de publicación: maio-06-2024
