As lesións no nocello son unha lesión deportiva común que se produce en preto do 25% das lesións músculo -esqueléticas, sendo as máis comúns as lesións colaterais laterais (LCL). Se a condición grave non se trata a tempo, é fácil levar a esguinces repetidos e os casos máis graves afectarán a función da articulación do nocello. Polo tanto, é de gran importancia diagnosticar e tratar as lesións dos pacientes nunha fase inicial. Este artigo centrarase nas habilidades diagnósticas de lesións de ligamento colateral lateral da articulación do nocello para axudar aos médicos a mellorar a precisión do diagnóstico.
I. Anatomía
Ligamento talofibular anterior (ATFL): aplanado, fundido á cápsula lateral, comezando anterior á fibula e rematando anterior ao corpo do talus.
Ligamento calcanofibular (CFL): en forma de cordón, orixinario do bordo anterior do malleolo lateral distal e terminando no calcano.
Ligamento talofibular posterior (PTFL): orixina na superficie medial do malleolo lateral e remata posterior ao talus medial.
O ATFL só representou preto do 80% das lesións, mentres que ATFL combinada con lesións en CFL representaba aproximadamente o 20%.
Diagrama esquemático e diagrama anatómico do ligamento colateral lateral da articulación do nocello
II. Mecanismo de lesión
Lesións supinadas: ligamento talofibular anterior
Ligamento calcanofibular lesión varus: ligamento calcanofibular
Iii. Clasificación de lesións
Traina de ligamento de grao I, sen ruptura de ligamentos visibles, raramente inchazo ou tenrura e sen signos de perda de función;
Grao II: rotura macroscópica parcial do ligamento, dor moderada, inchazo e tenrura e deterioro menor da función conxunta;
Grao III: o ligamento está completamente rasgado e perde a súa integridade, acompañado de inchazo, hemorraxia e tenrura significativa, acompañado dunha marcada perda de función e manifestacións de inestabilidade conxunta.
Iv. Proba do caixón frontal do exame clínico
O paciente está sentado co xeonllo flexionado e o extremo do becerro colgando, e o examinador sostén a tibia no seu lugar cunha man e empurra o pé cara adiante detrás do talón coa outra.
Alternativamente, o paciente é supino ou sentado co xeonllo dobrado de 60 a 90 graos, o talón fixado no chan e o examinador aplicando presión posterior á tibia distal.
Un positivo prevé a ruptura do ligamento talofibular anterior.
Proba de tensión de inversión
O nocello proximal foi inmobilizado e aplicouse a tensión de varus ao nocello distal para avaliar o ángulo de inclinación do talus.
En comparación co lado contralateral,> 5 ° é sospeitoso positivo e> 10 ° é positivo; ou unilateral> 15 ° é positivo.
Un predictor positivo da rotura do ligamento calcofibular.
Probas de imaxe
Radiografías de lesións deportivas comúns no nocello
Os raios X son negativos, pero a resonancia magnética mostra as bágoas dos ligamentos talofibulares e calcanofibulares anteriores
Vantaxes: a radiografía é a primeira opción para o exame, que é económico e sinxelo; A extensión da lesión é xulgada ao xulgar o grao de inclinación do talus. Desvantaxes: mala exhibición de tecidos brandos, especialmente as estruturas ligamentosas que son importantes para manter a estabilidade das articulacións.
Resonancia magnética
Fig.1 A posición oblicua de 20 ° mostrou o mellor ligamento talofibular anterior (ATFL); Fig.2 Liña de azimut da exploración ATFL
Imaxes de resonancia magnética de diferentes lesións de ligamentos talofibular anteriores demostraron que: (a) engrosamento e edema ligamento talofibular anterior; (B) bágoa de ligamento talofibular anterior; (C) ruptura do ligamento talofibular anterior; (D) Lesión de ligamento talofibular anterior con fractura de avulsión.
Fig.3 A posición oblicua de -15 ° mostrou o mellor ligamento calcanofibular (CFI);
Fig.4. Azimut de dixitalización CFL
Gágoa aguda e completa do ligamento calcanofibular
Figura 5: A vista coronal mostra o mellor ligamento talofibular posterior (PTFL);
Fig.6 Azimut de exploración PTFL
Bágoa parcial do ligamento talofibular posterior
Clasificación do diagnóstico:
Clase I: Sen danos;
Grao II: contusión de ligamentos, boa continuidade de textura, engrosamento de ligamentos, hipogenicidade, edema de tecidos circundantes;
Grao III: morfoloxía de ligamentos incompletos, adelgazamento ou interrupción parcial da continuidade da textura, engrosamento de ligamentos e aumento do sinal;
Grao IV: interrupción completa da continuidade do ligamento, que pode ir acompañada de fracturas de avulsión, engrosamento de ligamentos e un aumento do sinal local ou difuso.
Vantaxes: alta resolución para tecidos brandos, observación clara de tipos de lesións de ligamentos; Pode amosar danos na cartilaxe, contusión ósea e a condición global da lesión composta.
Desvantaxes: non é posible determinar con precisión se se interrompen fracturas e danos na cartilaxe articular; Debido á complexidade do ligamento do nocello, a eficiencia do exame non é alta; Caro e lento.
Ecografía de alta frecuencia
Figura 1a: lesión ligamentos talofibular anterior, bágoa parcial; Figura 1B: O ligamento talofibular anterior está completamente rasgado, o toco está engrosado e vese unha gran efusión no espazo lateral anterior.
Figura 2a: lesión de ligamentos calaneofibulares, bágoa parcial; Figura 2b: lesión de ligamentos calcanofibulares, rotura completa
Figura 3a: ligamento talofibular anterior anterior: imaxe de ultrasóns que mostra unha estrutura hipoecoica uniforme do triángulo invertido; Figura 3b: ligamento calcanofibular normal: estrutura filamentosa moderadamente ecogénica e densa na imaxe de ultrasóns
Figura 4a: bágoa parcial do ligamento talofibular anterior sobre imaxe de ultrasóns; Figura 4b: bágoa completa do ligamento calcofibular na imaxe de ultrasóns
Clasificación do diagnóstico:
Contusión: as imaxes acústicas mostran estrutura intacta, ligamentos engrosados e inchados; Táboa parcial: hai inchazo no ligamento, hai unha interrupción persistente dalgunhas fibras ou as fibras están engrosadas localmente. As pescudas dinámicas demostraron que a tensión do ligamento estaba significativamente debilitada, e o ligamento se afeitou e aumentou e a elasticidade debilitouse no caso de valgus ou varus.
Tágica completa: Un ligamento completamente interrompido con separación distal, a dixitalización dinámica suxire ningunha tensión de ligamento nin aumento da bágoa, e en valgus ou varus, o ligamento móvese ao outro extremo, sen elasticidade e cunha articulación solta.
Vantaxes: baixo custo, fácil de operar, non invasivo; Móstrase claramente a estrutura sutil de cada capa de tecido subcutáneo, o que é propicio para a observación de lesións de tecidos músculo -esqueléticos. O exame de sección arbitraria, segundo o cinto do ligamento para rastrexar todo o proceso de ligamento, aclarase a localización da lesión do ligamento e obsérvase dinámicamente a tensión do ligamento e os cambios morfolóxicos.
Desvantaxes: resolución de tecidos brandos inferior en comparación coa resonancia magnética; Confiar na operación técnica profesional.
Comprobación de artroscopia
Vantaxes: observa directamente as estruturas do malleolo lateral e os pés posteriores (como a articulación talar inferior, o ligamento talofibular anterior, o ligamento calcofibular, etc.) para avaliar a integridade dos ligamentos e axudar ao cirurxián a determinar o plan cirúrxico.
Desvantaxes: invasivo, pode causar complicacións, como o dano nervioso, a infección, etc. Considérase normalmente o estándar de ouro para diagnosticar lesións de ligamentos e actualmente úsase principalmente no tratamento de lesións no ligamento.
Tempo de publicación: setembro 29-2024
