As lesións no nocello son unha lesión deportiva común que ocorre en preto do 25% das lesións musculoesqueléticas, sendo as máis frecuentes as lesións do ligamento colateral lateral (LCL). Se a condición grave non se trata a tempo, é fácil provocar escordaduras repetidas e os casos máis graves afectarán a función da articulación do nocello. Polo tanto, é de gran importancia diagnosticar e tratar as lesións dos pacientes nunha fase inicial. Este artigo centrarase nas habilidades de diagnóstico das lesións do ligamento colateral lateral da articulación do nocello para axudar aos médicos a mellorar a precisión do diagnóstico.
I. Anatomía
Ligamento talofibular anterior (ATFL): aplanado, fusionado coa cápsula lateral, comezando por diante do peroné e rematando por diante do corpo do astrágalo.
Ligamento calcáneo peroneo (LFC): en forma de cordón, que se orixina no bordo anterior do maléolo lateral distal e remata no calcáneo.
Ligamento talofibular posterior (PTFL): orixínase na superficie media do maléolo lateral e remata posterior ao astrágalo medial.
Só ATFL representou preto do 80% das lesións, mentres que ATFL combinado coas lesións CFL representaron preto do 20%.
Diagrama esquemático e diagrama anatómico do ligamento colateral lateral da articulación do nocello
II. Mecanismo da lesión
Lesións supinadas: ligamento talofibular anterior
lesión en varo do ligamento calcáneo-peroneo: ligamento calcáneo-peroneo
III. Clasificación de lesións
Grao I: tensión dos ligamentos, sen rotura visible dos ligamentos, raramente inchazo ou sensibilidade e sen signos de perda de función;
Grao II: rotura macroscópica parcial do ligamento, dor moderada, inchazo e tenrura e deterioro leve da función articular;
Grao III: o ligamento está completamente rasgado e perde a súa integridade, acompañado de inchazo significativo, sangrado e sensibilidade, acompañado dunha marcada perda de función e manifestacións de inestabilidade articular.
IV. Exame clínico Proba do caixón frontal
O paciente está sentado co xeonllo flexionado e o extremo da pantorrilla colgando, e o examinador mantén a tibia no seu lugar cunha man e empurra o pé cara adiante detrás do talón coa outra.
Alternativamente, o paciente está supino ou sentado co xeonllo dobrado entre 60 e 90 graos, o talón fixado no chan e o examinador aplicando presión posterior á tibia distal.
Un positivo predice a rotura do ligamento talofibular anterior.
Proba de estrés de inversión
Inmobilizouse o nocello proximal e aplicouse tensión en varo ao nocello distal para avaliar o ángulo de inclinación do astrágalo.
En comparación co lado contralateral, >5° é sospeitosamente positivo e >10° é positivo; ou unilateral >15° é positivo.
Un predictor positivo de rotura do ligamento calcáneo peroneo.
Probas de imaxe
Radiografías de lesións deportivas comúns no nocello
As radiografías son negativas, pero a resonancia magnética mostra roturas dos ligamentos taloperoneo e calcáneo.
Vantaxes: os raios X son a primeira opción para o exame, que é económico e sinxelo; A extensión da lesión xulgase xulgando o grao de inclinación do astrágalo. Desvantaxes: mala visualización dos tecidos brandos, especialmente das estruturas ligamentosas que son importantes para manter a estabilidade articular.
resonancia magnética
Fig.1 A posición oblicua de 20° mostraba o mellor ligamento talofibular anterior (ATFL); Fig.2 Liña azimutal da exploración ATFL
As imaxes de resonancia magnética de diferentes lesións do ligamento talofibular anterior mostraron que: (A) engrosamento e edema do ligamento talofibular anterior; (B) rotura do ligamento talofibular anterior; (C) rotura do ligamento talofibular anterior; (D) Lesión do ligamento talofibular anterior con fractura por avulsión.
Fig.3 A posición oblicua de -15° mostrou o mellor ligamento calcáneo peroneo (CFI);
Fig.4. Azimut de exploración CFL
Rotura aguda e completa do ligamento calcáneo peroneo
Figura 5: a vista coronal mostra o mellor ligamento talofibular posterior (PTFL);
Fig.6 Acimut de exploración PTFL
Rotura parcial do ligamento talofibular posterior
Clasificación do diagnóstico:
Clase I: sen danos;
Grao II: contusión do ligamento, boa continuidade da textura, engrosamento dos ligamentos, hipoecoxenicidade, edema dos tecidos circundantes;
Grao III: morfoloxía incompleta dos ligamentos, adelgazamento ou interrupción parcial da continuidade da textura, engrosamento dos ligamentos e aumento do sinal;
Grao IV: interrupción total da continuidade dos ligamentos, que pode ir acompañada de fracturas por avulsión, engrosamento dos ligamentos e aumento do sinal local ou difuso.
Vantaxes: alta resolución para tecidos brandos, observación clara dos tipos de lesións dos ligamentos; Pode mostrar danos na cartilaxe, contusión ósea e o estado xeral da lesión composta.
Desvantaxes: non é posible determinar con precisión se se interrompen as fracturas e o dano da cartilaxe articular; Debido á complexidade do ligamento do nocello, a eficiencia do exame non é alta; Caro e lento.
Ultrasóns de alta frecuencia
Figura 1a: lesión do ligamento talofibular anterior, desgarro parcial; Figura 1b: o ligamento talofibular anterior está completamente rasgado, o tocón está engrosado e vese un gran derrame no espazo lateral anterior.
Figura 2a: lesión do ligamento calcáneo peroneo, rotura parcial; Figura 2b: Lesión do ligamento calcáneo peroneo, rotura completa
Figura 3a: ligamento talofibular anterior normal: imaxe ecográfica que mostra unha estrutura hipoecoica uniforme de triángulo invertido; Figura 3b: Ligamento calcáneo peroneo normal: estrutura filamentosa densa e moderadamente ecoxénica na imaxe ecográfica
Figura 4a: Rotura parcial do ligamento talofibular anterior na imaxe ecográfica; Figura 4b: Rotura completa do ligamento calcáneo-peroneo na imaxe ecográfica
Clasificación do diagnóstico:
contusión: as imaxes acústicas mostran estrutura intacta, ligamentos engrosados e inchados; Desgarro parcial: hai inchazo no ligamento, hai unha ruptura persistente dalgunhas fibras ou as fibras están adelgazadas localmente. Os exames dinámicos mostraron que a tensión do ligamento estaba significativamente debilitada, e o ligamento adelgazouse e aumentaba e a elasticidade debilitada no caso de valgo ou varo.
Rotura completa: un ligamento interrompido de forma completa e persistente con separación distal, a exploración dinámica suxire que non hai tensión dos ligamentos nin aumento da rotura, e en valgo ou varo, o ligamento móvese ao outro extremo, sen ningunha elasticidade e cunha articulación solta.
Vantaxes: baixo custo, fácil de operar, non invasivo; Móstrase claramente a estrutura sutil de cada capa de tecido subcutáneo, o que favorece a observación das lesións do tecido musculoesquelético. Exame de sección arbitraria, segundo o cinto do ligamento para rastrexar todo o proceso do ligamento, aclara a localización da lesión do ligamento e obsérvase dinámicamente a tensión do ligamento e os cambios morfolóxicos.
Desvantaxes: menor resolución de tecidos brandos en comparación coa resonancia magnética; Confíe na operación técnica profesional.
Control de artroscopia
Vantaxes: Observe directamente as estruturas do maléolo lateral e do revés (como a articulación astragalina inferior, o ligamento talofibular anterior, o ligamento calcáneo peroneo, etc.) para avaliar a integridade dos ligamentos e axudar ao cirurxián a determinar o plan cirúrxico.
Desvantaxes: invasivo, pode causar algunhas complicacións, como danos nerviosos, infeccións, etc. Xeralmente considérase que é o estándar de ouro para diagnosticar lesións dos ligamentos e actualmente úsase principalmente no tratamento das lesións dos ligamentos.
Hora de publicación: 29-09-2024
