"O 10 % das fracturas de nocello van acompañadas dunha lesión da sindesmose tibiofibular distal. Os estudos demostraron que o 52 % dos parafusos tibiofibulares distais provocan unha redución deficiente da sindesmose. Inserir o parafuso tibiofibular distal perpendicular á superficie articular da sindesmose é esencial para evitar unha malredución iatroxénica. Segundo o manual da AO, recoméndase inserir o parafuso tibiofibular distal 2 cm ou 3,5 cm por riba da superficie articular tibial distal, nun ángulo de 20-30° con respecto ao plano horizontal, desde o peroné ata a tibia, co nocello nunha posición neutra."
A inserción manual de parafusos tibiofibulares distais adoita provocar desviacións no punto e na dirección de entrada e, na actualidade, non existe un método preciso para determinar a dirección de inserción destes parafusos. Para abordar este problema, investigadores estranxeiros adoptaron un novo método: o "método da bisectriz angular".
Usando datos de imaxe de 16 articulacións normais do tornozelo, creáronse 16 modelos impresos en 3D. A distancias de 2 cm e 3,5 cm por riba da superficie articular tibial, colocáronse dous fíos de Kirschner de 1,6 mm paralelos á superficie articular preto dos bordos anterior e posterior da tibia e o peroné, respectivamente. O ángulo entre os dous fíos de Kirschner mediuse cun transportador e utilizouse unha broca de 2,7 mm para perforar un orificio ao longo da bisectriz do ángulo, seguido da inserción dun parafuso de 3,5 mm. Despois da inserción do parafuso, este cortouse ao longo da súa lonxitude cunha serra para avaliar a relación entre a dirección do parafuso e o eixe central da tibia e o peroné.
Os experimentos con mostras indican que existe unha boa consistencia entre o eixe central da tibia e o peroné e a bisectriz do ángulo, así como entre o eixe central e a dirección do parafuso.
En teoría, este método pode colocar o parafuso de xeito eficaz ao longo do eixe central da tibia e o peroné. Non obstante, durante a cirurxía, colocar os fíos de Kirschner preto dos bordos anterior e posterior da tibia e o peroné supón un risco de danar os vasos sanguíneos e os nervios. Ademais, este método non resolve o problema da malredución iatroxénica, xa que a aliñación tibioperonea distal non se pode avaliar adecuadamente intraoperatoriamente antes da colocación do parafuso.
Data de publicación: 30 de xullo de 2024
