Para os compradores que buscan MOQ baixos e unha gran variedade de produtos, os provedores multiespecialidade ofrecen personalización con MOQ baixo, solucións loxísticas de extremo a extremo e adquisicións multicategoría, respaldadas pola súa rica experiencia na industria e nos servizos e o seu sólido coñecemento das tendencias emerxentes dos produtos.
I. Os parafusos óseos quédanse postos?
A necesidade de manter ou non os parafusos óseos durante moito tempo depende do tipo de material e das circunstancias individuais:
Os parafusos de titanio pódense manter permanentemente
A aliaxe de titanio ten unha excelente compatibilidade co corpo humano, non se oxida nin se rexeita, e pódese conservar de por vida se non hai molestias despois da curación da fractura. Os materiais modernos de aliaxe de titanio tamén admiten exames de resonancia magnética cunha intensidade de campo de 1,5 T ou inferior.
Situacións nas que é necesario retirar o parafuso:
Prodúcense molestias: como dor, infección ou función limitada.
Partes especiais: como o fémur, a articulación tibiofibular e outras partes susceptibles de sufrir tensións.
Necesidades laborais: os atletas deben evitar o risco de fracturas por estrés
Alerxia a metais: Moi poucas persoas poden experimentar comezón na pel e outras reaccións.
Recomendacións para poboacións especiais
Nenos: Pódense considerar os parafusos absorbibles para evitar a cirurxía secundaria.
Pacientes anciáns: non adoita ser necesario retirar as fixacións internas profundas (como os parafusos pélvicos).
II. Cúranse os buratos perforados nos ósos?
Os buratos nos ósos formados por traumatismos ou cirurxía (como fracturas, buratos de parafusos de fixación, defectos óseos, etc.) adoitan recuperarse gradualmente, pero o grao e a velocidade de recuperación dependen do tamaño, a localización, a saúde individual e os métodos de tratamento. Os ósos teñen a capacidade de repararse por si mesmos, e os buratos pequenos (como os buratos dos parafusos) poden encherse con tecido óseo novo nuns poucos meses ou un ano despois da cirurxía; os defectos máis grandes poden requirir enxerto óseo ou reparación asistida por biomateriais.
Principios básicos da reparación ósea
1. Mecanismo de rexeneración ósea: o óso repárase mediante o equilibrio dinámico dos osteoblastos (que producen óso novo) e os osteoclastos (que absorben o óso antigo).
Buratos pequenos (<1 cm de diámetro): cun rego sanguíneo suficiente, o novo tecido óseo encherase gradualmente e acabará formando ósos trabeculares similares á estrutura ósea circundante.
Defectos máis grandes (por exemplo, despois dun traumatismo ou dunha resección tumoral): se o defecto supera a capacidade do óso para repararse a si mesmo (xeralmente > 2 cm), a curación promóvese mediante enxertos óseos, recheo de cemento ou materiais bioactivos como a hidroxiapatita.
2. A importancia do rego sanguíneo: a curación ósea depende do rego sanguíneo local, xa que as zonas con abundante rego sanguíneo (como os extremos dos ósos longos) recupéranse máis rápido, mentres que as zonas con rego sanguíneo deficiente (como o colo femoral) poden curar lentamente ou mesmo sen curar.
Data de publicación: 08-12-2025
