As fracturas falangeais metacarpales son fracturas comúns no trauma da man, representando aproximadamente 1/4 de pacientes con trauma manual. Debido á delicada e complexa estrutura da man e á delicada función do movemento, a importancia e a tecnicidade do tratamento da fractura das mans son moito máis complexas que o tratamento doutras fracturas óseas longas. Garantir a estabilidade da fractura despois da redución é a clave para o tratamento exitoso das fracturas falangeais metacarpales. Para restaurar a función da man, as fracturas a miúdo requiren unha fixación adecuada. No pasado, a fixación de xeso externo ou a fixación interna de fíos de Kirschner foi a miúdo empregada, pero a miúdo non é propicio para o adestramento de rehabilitación conxunta postoperatoria precoz debido a unha fixación inexacta ou un longo tempo de fixación, o que ten un maior impacto na recuperación da función articular dos dedos e trae certas dificultades á rehabilitación funcional da man. Os métodos de tratamento modernos usan cada vez máis unha fixación interna máis forte, como a fixación de parafusos de micro-placa.
I.Cales son os principios de tratamento?
Os principios de tratamento das fracturas metacarpales e falanxas das mans: redución anatómica, fixación lixeira e firme, actividades precoz e formación funcional. Os principios de tratamento para fracturas intra-articulares e peri-articulares da man son os mesmos que para outras fracturas intra-articulares, que tamén son para restaurar a anatomía da superficie articular e das actividades funcionais precoz. Ao tratar as fracturas metacarpales e falanxas da man, deberían realizarse esforzos para lograr a redución anatómica e a rotación, a angulación lateral ou o desprazamento angular de> 10 ° ao aspecto dorsal da palma. Se o extremo da fractura do falange metacarpal xira ou despraza angularmente lateralmente, cambiará a traxectoria da flexión normal e do movemento de extensión do dedo, facendo que cambie ou caia co dedo adxacente durante a flexión, afectando a precisión da función do dedo; E cando o desprazamento angular ao aspecto dorsal da palma é> 10 °, a superficie de contacto suave entre o óso e o tendón é destruída, aumentando a resistencia e o rango de movemento da flexión e extensión do tendón, e prodúcese danos crónicos, o que induce o risco de ruptura do tendón.
II.Que materiais se poden seleccionar para fracturas metacarpales?
Hai moitos materiais de fixación internos para fracturas metacarpales, como fíos de Kirschner, parafusos, placas e fixadores externos, entre os que os fíos e microplacas de Kirschner son os máis empregados. Para fracturas metacarpales, a fixación interna de microplaca ten vantaxes evidentes sobre a fixación de fíos de Kirschner e pódese usar primeiro; Para fracturas de falange proximal, as microplacas son xeralmente superiores, pero cando é difícil inserir parafusos para segmento distal de falange proximal e fracturas de cabeza, debe usarse a fixación interna de fío Kirschner, que é máis propicio para a recuperación da función do dedo afectado; Os fíos de Kirschner deben usarse primeiro para o tratamento de fracturas de falange media.
- Fío Kirschner:A fixación interna de fíos de Kirschner usouse na práctica clínica durante máis de 70 anos e sempre foi o material de fixación interna máis usado para fracturas metacarpales e falanxas. É fácil de operar, económico e práctico, e é o método de fixación interna máis clásico. Como a fixación interna máis usada para o tratamento das fracturas da man, aínda se usa amplamente. Vantaxes do fío Kirschner Fixación interna: ① fácil de operar e moi flexible de usar; ② Menos desposuído de tecidos brandos, menos impacto no subministro de sangue do extremo da fractura, menos trauma cirúrxico e propicio para a curación de fracturas; ③ Fácil de eliminar a agulla por segunda vez; ④ Custo de baixo custo e ampla gama de aplicacións, adecuadas para a maioría das fracturas das mans (como fracturas intra-articulares, fracturas graves e fracturas falangeais distales).
2. Microplacas Metacarpofalangeais: A forte fixación interna das fracturas das mans é a base para o adestramento funcional precoz e unha condición necesaria para restaurar unha boa función da man. A tecnoloxía de fixación interna de AO require que a fractura finalice con precisión reposicionada segundo a estrutura anatómica e que a fractura finalice estable en condicións funcionais, que se coñece normalmente como forte fixación, para permitir o movemento activo precoz. AO tamén fai fincapé nas operacións cirúrxicas mínimamente invasivas, co foco na protección do abastecemento de sangue. A fixación interna de microplaca para o tratamento das fracturas da man pode obter resultados satisfactorios en termos de forza, estabilidade dos extremos da fractura e a presión entre os extremos da fractura. En termos de recuperación funcional postoperatoria, tempo de curación de fracturas e taxa de infección, crese que a eficacia das placas de microtitanio é significativamente mellor que a dos fíos de Kirschner. Ademais, dado que o tempo de curación da fractura despois da fixación con placas de microtitanio é significativamente máis curto que o doutros métodos de fixación, é beneficioso que os pacientes retomen a vida normal precozmente.
(1) Cales son as vantaxes da fixación interna de microplatas?
① En comparación cos fíos de Kirschner, os materiais de parafuso de microplaca teñen unha mellor compatibilidade do tecido e unha mellor resposta do tecido; ② A estabilidade do sistema de fixación do parafuso de placa e a presión sobre o extremo da fractura fan que a fractura se achegue á redución anatómica, a fixación máis segura e a propicia para a curación da fractura; ③ O exercicio funcional precoz é xeralmente permitido despois da fixación de microplacas, que é propicio para a recuperación da función da man.
(2) Cal é o método cirúrxico para microplacas?
A cirurxía realízase normalmente baixo anestesia de bloque de plexo braquial, e normalmente é necesario un torniquete pneumático. Tómase a incisión dorsal das falangas metacarpales, a aponeurose dorsal dos díxitos é cortada ou o músculo interososo e o óso metacarpal entran para expoñer os extremos da fractura da metacarpal ou os ósos falanxos, o periosteo está pelado e a fractura está reducida baixo a visión directa. As placas rectas son adecuadas para fracturas transversais do segmento medio e fracturas oblicuas curtas, as placas T son adecuadas para a fixación da base dos metacarpales e falanges, e as placas T de 120 ° e 150 ° son adecuadas para a fixación de fracturas longas e comminuadas. A placa sitúase xeralmente no lado dorsal do óso para evitar o deslizamento do tendón e o desgaste a longo prazo, o que é propicio para o adestramento funcional precoz. Debe usarse polo menos dous parafusos para fixar os dous extremos da fractura, se non, a estabilidade é pobre, e son necesarios fíos ou parafusos de Kirschner fóra da placa para axudar á fixación para lograr o propósito de fixación estable.
3. Parafusos demini: Os mini parafusos teñen unha estabilidade similar ás placas de aceiro na fixación de fracturas en espiral ou longas oblicuas, pero o rango de tecidos brandos e o desgaste do periosteo é menor que o da fixación de placas de aceiro, que é propicio para protexer o subministro de sangue e en liña co concepto de funcionamento mínimamente invasivo. Aínda que hai placas de tipo T e T de tipo L para fracturas case articulares, a recuperación da función articular despois do seguimento postoperatorio é peor que a das fracturas diafísicas. Os mini parafusos tamén teñen certas vantaxes na fixación de fracturas intra-articulares e peri-articulares. Os parafusos atornillados no óso cortical poden soportar unha gran carga de tensión, polo que a fixación é firme e os extremos da fractura poden comprimirse para facer a superficie da fractura en contacto estreito, acurtar o tempo de curación da fractura e facilitar a curación da fractura, como se mostra na figura 4-18. A fixación interna de mini parafuso das fracturas das mans úsase principalmente para fracturas oblicuas ou en espiral das fracturas de avulsión diafisal e intra-articular de bloques óseos máis grandes. Cómpre salientar que cando se usa mini parafusos só para fixar fracturas oblicuas ou en espiral do óso diafisico da man, a lonxitude da liña de fractura debería ser polo menos o dobre do diámetro do óso diafisal e, ao fixar os bloques de fractura avulsivos na articulación, o ancho do bloque óseo debería ser polo menos 3 veces o diámetro do fío.
4. Micro Fixador externo:As fracturas falangeais metacarpales cometidas ás veces son difíciles de reducir anatómicamente ou non se poden fixar firmemente internamente incluso despois da incisión cirúrxica debido á destrución do apoio óseo. O fixador externo pode restaurar e manter a lonxitude da fractura comentada baixo tracción, xogando un papel de fixación relativa. Diferentes fixadores externos metacarpales colócanse en diferentes posicións: as falanges metacarpales 1º e 2º colócanse no lado radial dorsal, o 4º e o 5º metacarpal falanxas colócanse no lado dorsal ulnar, e o 3º seco do Dorsal Ulnar. Preste atención ao punto de inserción da agulla para evitar danos no tendón. As fracturas pechadas pódense reducir baixo radiografías. Cando a redución non é ideal, pódese realizar unha pequena incisión para axudar á redución.
Cales son as vantaxes dos fixadores externos?
① Funcionamento sinxelo, pode axustar varios desprazamentos dos extremos da fractura; ② pode reducir e corrixir eficazmente as fracturas intra-articulares dos ósos metacarpofalangeais sen danar a superficie articular e poden distraer a superficie articular para evitar a contratación de cápsula conxunta e ligamento colateral; ③ Cando as fracturas comidas non se poden reducir anatómicamente, pódense combinar cunha fixación interna limitada e o fixador externo pode reducir e manter parcialmente a liña de forza; ④ Permitir exercicios funcionais precoz do dedo afectado na articulación non fixada para evitar rixidez nas articulacións e osteoporose; ⑤ Pode corrixir eficazmente as fracturas da man sen afectar o tratamento postoperatorio da ferida na man afectada.
Tempo de publicación: decembro do 21-2024
